aç! aç! aç!
diye haykırıyor yüzlerce mahkum.
canımız yanmış gibi değil,
canımız yana yana
haykırıyoruz sahnedeki kadına:
aç aç açç
bir koçbaşı gibi zorluyor duvarları çığlığımız
açız çünkü,
açız...
hem sade
o kadına
ve kadınlara değil
güneşe,
yeşile,
toprağa
ve açık havaya açız
adam gibi çalışmaya
insan gibi yaşamaya da açız
onun için de işte,
sahnedeki kadınla değil asıl
bu düzenin bazına asılıyoruz
aç aç aç
diye haykırıyoruz.
kilitleri aç
kelepçeleri aç
demir kapıları aç
aç! aç! aç!
açız çünkü,
açız
hem sade
içerde değil
güneşe,
yeşile,
toprağa,
açık havaya,
adam gibi çalışmaya,
insan gibi yaşamaya
sade içerde değil,
dışarda da açız
onun için de işte,
sahnedeki kadına değil asıl,
bu düzenin bazına asılıyoruz
aç aç aç diye haykırıyoruz.
bize okul, bize yol, bize fabrika aç!
aç aç aç
yine de nazlanıyor sahnedeki rakkas
bu açmaza son çare
bi açık versin diye bakıyoruz
canımız yanmış gibi değil
canımız yana yana haykırıyoruz:
açamaz açamaz açamaz
ama hala anlamıyor ki düzenbaz
gönül hoşluğuyla o açmazsa eğer
fırladığımız gibi bu tarih denen sahneye
aç dediklerimizi biz
kendi ellerimizle açacağız!
